&&&

Araçla seyir halindeyiz…

Kırmızı ışıkta yükselen ses: ‘Abi Şamran Kanalından akan zehri yazmadın daha’ tınısıyla irkildim…

&&&

O kadar sorun var ki…

Sorumluluğunu unutanlara sorumluluğunu hatırlatmak için…

BİZLERİ ONURLANDIRAN DOSTLARIMIZA

Düğün davetimize icabet ederek bizleri ailece onurlandıran;

Ak Parti Milletvekili Burhan Kayatürk’e…

AK Parti Van Milletvekili Fatih Çitçi’ye….

Vali Vekili Zafer Çoşkun’a…

Vali Yardımcısı Mehmet Özel’e…

Belediye Başkan Yardımcısı Abdurahman Doğar’a…

Gevaş Belediye Başkanı Nazmi Sezer’e….

Çiçekli Belediye Başkanı Yılmaz Kılıç’a…

CHP il başkanı Cemal Şen’e ve parti yönetimine…

Ak  Parti İl Başkanı Abdullah Aras’a ve yönetimine…

Ak Parti Merkez İlçe Başkanı Abdulmenaf Keyifli’ye…

TEŞ İŞ Van Şube Başkanı Naif Balandi’ye…

VATBO Başkanı Feridun Irak’a…

ESOB Başkanı Faruk Alsaplan’a…

VATSO Başkanı Vekiline…

Valilik Basın Müdiresi Meliha Uman’a…

Gençlik Spor İl Müdür Aslan Sinir’e…

AFAD İl Müdürü Cafer Giyik’e…

Van Milli Eğitim Müdür Yard. Ebubekir Kaçmaz’a…

Gazeteci arkadaşlarımıza….

&&&

Vakti olmadığı için  kutlama mesajı gönderen;

Ak Parti milletvekili Gülşen Orhan’a…

Akdamar Belediye Başkanı Ferdi Şeker’e…

EDH Lideri Necdet Takva’ya…

OSB Başkan Sinan Hakan’a…

Dostlarımıza ve akrabalarımıza GEÇKEN AİLESİ adına teşekkür ediyorum.  

ÖZÜR

Düğün telaşından olsa gerek….

Kendilerine ulaşmadığımız dostlarımdan da özür dileriz.

DEPREMDEN SONRAKİ ŞİİRİM

Depremden sonra yazmışım ama hatırlamıyorum…

Tarih belli değil…

Facebook’ta tevafuken rastladım…

Deprem sonrasını hatırlattı.

Hastaydım..

Üşüyordum…

İnanır mısınız bilmem  bedenim hiç ısınmıyordu.

İŞTE O ŞİİR:

BİR BİLSEN KAÇ KERE ÜŞÜDÜM…

Bir bilsen, kaç kere üşüdü yüreğim.
Kaç vurgunla yıkıldı duygularım.
Mayınlı bölgeleri aşmaya çalışan kaçaklara döndü beklentilerim.
Yüreğim, patladı patlayacak korkusuyla geçen zamanlarda…. 
Bekledim… Bekledim… Bekledim…
Biliyor musunuz? Beklerken de üşüdüm…

Hasrete vurgun aşklarımla karaya vurdu, yorgun bakışlarım.
Umutların tükenmek üzere…
Ayazda kalmış kelimelerle vurgun yemiş son yolcu gibiyim.
Depremle kaybettiğim sıcaklığım zamana direnemiyor artık
Üşüyorum.
Çocuklarda üşüyor.
Bütün mutsuzluklara rağmen, şiirlerimle yaşama sarılsam da,
Minik çadırım üşütüyor…

Rolleri üstlenenler, hayata son kez sarılmaya çalışan kimsesizleri oynasa da...
Onlar üşümüyor… 
Üşüşüyor….
Başroldekiler, acıyı merheme çevirmek yerine buz gibi esiyor.
Ruhumuza işleyen korkularımıza yenisini ekleterek ruhumuzu üşütüyor.


No frost duraklarda sabahlıyorum.
Fırınlar bile buz üretiyor sanki… 
Yürekler üşüyor. Yüreğimdeki aşkım üşüyor.
Çadırlar üşüyor. Çadırlardaki çocuklar….
Ağızdan çıkan kelimeler üşüyerek çıkıyor yürekten… Dost muhabbetleri bile üşütüyor.